اینم یک شعر گیلکی با برگردان فارسی از زنده یاد شیون فومنی در وصف میهن عزیز :
غریبه که نایه تی خانهَ بی ستم بِدارِه
خو بوقعیه متولی وا مُحترم بِداره
اَسا که ترکَ داره بی ستاره دونیایه
اَ آسمان چرا واستی ستاره کم بِداره
ورق ورق بَخوان اَ سرزمینِ تاریخَ
بیدین کو قومه ستم ، بیشتر از عجم بِداره
وطن کولشکن، اَمان کیشکائیم چقد خوبه
خو کیشکانَ اَ کولشکن به دور هم بِداره
اَجور که ابرانَ خورشید دَهَن داره میدان
چی ترسمه پیله گورخانه برقِ دم بِداره
الان می سعی دخیله بازین مکافاته
اَسحق جویشته امامزادیم حرم بِداره
تی غیرتِ بیمیرم اَی وطن که می شمشاد
تَنه خو پوشته به پوشتین تو عَلم بِداره
کو چشمه اَمره تَنه دِن ترا فلاکت بار
مگر که دوشمن جا دوست تیشین شکم بِداره
گورسنه خیلی دارِه شب چرا نواستی خاک
تَفنگِ لوله عوض فردا باگِدم بِداره
شبَ اویرَ کودیم تا سحر نوبو آخر
ایتا ستاره خوروس خوانِ پا قدم بداره
پرنده جان اَ بهاران تَرَ حلال اما
چِرا نواستی تی آزادیه قلم بِداره
پ ن : برگردان فارسی :
هیچ غریبه ای کشور تو را بدون ظلم و ستم نگاه نمی دارد
هر بقعه ای را باید متولی اش محترم نگاه دارد
حالا که بدون هیچ ستاره ای از دنیا می رود
اصلا چرا باید آسمان این مرز و بوم ستاره ای نداشته باشد
ورق به ورق صفحات تاریخ این کشور را بخوان
ببین کدام ملت بیشتر از ایرانیان ستم دیده است
وطن چون مرغی ایست و ما جوجه هایش ، چقدر خوب خواهد بود
اگر این مرغ جوجه هایش را (خوب و بد) با هم نگاه دارد
اینطور که خورشید به ابر ها اجازه و میدان می دهد
می ترسم که رعد و برق بزرگ، ویرانی به بار بیاورد
تا می توانیم باید کاری انجام دهیم زیرا شاید بعدها دیر باشد
کسی که از وطن و دیارش فرار کند بی وطن خواهد شد
(کنایه از در به در شدن: کسی که از امامزاده اسحق فرار کند بدون شهر خواهد بود)
بمیرم برای غیرتت ای وطن که ما و فرزندانمان
با وجود و سربلندی تو سر بلند و راست قامت خواهیم بود
کدام دوست می تواند فلاکت تو را ببیند
مگر اینکه پیش دشمن گزکی داشته باشد
بسیاری در این سرزمین شبها گرسنه هستند
چرا نباید این خاک بجای تفنگ و جنگ ، نان داشته باشد
شب و روز را فراموش کردیم نشد تا سرانجام
حتی یک ستاره که نزدیک صبح در بیاید ، برای ما خوش یمن باشد
ای پرنده عزیز این بهاران نوش جانت باد ولی
چرا نباید آزادی تو را قلم داشته باشد