درس عشق ...

امروز وقتی خبر مرگ احمد مظاهری یگانه (هوادار استقلال ) رو شنیدم همش در این فکر بودم که باید عشق و ارادت و محبت رو از این نوجوان یاد بگیریم.

یه عمری زندگی کردیم و صبح و ظهر و شب به قول خودمون به وظیفه بندگیمون - گذشته از قبول شدن یا نشدنش - عمل کردیم ؛ اما هنوز از سر سجاده عبادت بلند نشده گاهی حتی سر همون سجاده هزارتا فکر و عمل ناصواب مرتکب شدیم و بعد از همه این ماجراها - که هر کس از حال و روز خودش بهتر از دیگران باخبره - همیشه مثل یه طلبکار و مظلومی که جفایی بزرگ بهش شده باشه با خدا سر هر چیز کوچیک و بزرگ چونه زدیم و هر خیری بهمون رسید رو زدیم پای تلاش خودمون و هر کمی کاستی ای بود رو زدیم به حساب همون خدایی که ادعای بندگی و عبودیتش رو داریم و خودمون رو عاشق اون معشوق ابدی و ازلی دونسیتم .... غافل از اینکه عشق رو باید از همون نوجوان استقلالی یاد بگیریم که پای عشقش - بگذریم از اینکه معشوقش چی یا کی بوده - جونشم داد ... به راستی که باید عاشق آیینه تمام نمای معشوق باشه ....اون نوجوان استقلالی به ما فهموند که عاشق بودن ، دوست داشتن ، هوادرا بودن ، محب بودن فقط به شعار دادن و ریا کردن نیست ...عاشق و محب واقعی اونیه که پای عشقش ، پای محبوبش واسته هر چند اگه قرار باشه تو این محبت و ارادت و عشق ذوب بشه ....

و بقول حضرت حافظ ( علیه رحمه ) :

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

هنر خوب مردن

غدیر ...

حیدر که ستودش احمد و داور او

در روز غدیر شد پدید اختر او

آن تاج که از ازل خدایش بخشید

امروز گذاشت مصطفی بر سر او

عید سعید غدیر خم بر شیعیان مولی الموحدین امیرالمومنین علی بن ابی الطالب (ع) مبارک .